MEVLÂNA’yım ben!

Mümin yumak sarana
Yolun münasip olanını bilene
Yoldan gelen
Olmuştan olmayandan
Yolun dumanını dağıtandan
Sözümüz esirgenmez
Gönlümüzü sakınmayız
Vermek bizden değil. Allah'ımdan
Allah’ım bana vermiş
Deryasından ihya etmiş
Sakınmak ne için?

Dünyada dert deyip dert etme
Güneşi bilirsin
Ulaşmaktan çekinirsin
Onun dahi gün gelir
Önünü bulut kaplar
Yumaktan gelen
Kulun derdine dert katan
Dert olmadığı bilinsin
Nasıl ki güneşin önünü kapayan bulut
Su olur toprağı sular
Kulun derdi gözyaşı da
Gönül bahçesini sular
Mümin olan bilir
Allah’ımdan der
Benim sözüm değil
Allah’ımın verişidir
Kulun dileyişidir
Dileyen olur
Kul mümin ise bulur
 

Suyumuz tatlıdır
Allah’ımdan gelir
Olmuşun varmışıyım
Kalmışın ermişi değil
Meyveyi düşün
Ağacından olan
Erip ele gelen
Ağaçtan olan
Olup toprağa düşen
Olmazsın yere düşüp kaybolan
Meyvesinden yenmeyen
Beklemek değil
Yürümek gerek
Yürümeye gönüldeki paklık gerek
Yolun kısası
Sözün kula faydası; uyanmasında
Sabır, kulun olmasında
Yasaktan kaçmak
Kulun faydasına

Ulu’ndan selam
Dediği kelam
Doğruyu seçtim
Yasaktan kaçtım
Bağrımı Allah’ıma açtım
Niyetimi cümleye dedim, dedi

Selamladı gitti  

ALLAH’a ısmarladık

Lailahe illallah Muhammedür Resulullah